روزنگار خانم شین

نمی‌دانم اولین کسی که به نظرش رسید می‌شود لباس را آویزان نکرد، چه کسی بود. مادربزرگ من همیشه رختهایش بیرون ... ادامه مطلب

ساعت كه از ٦ مى‌گذرد، آن يكى دفتر مى‌شود اتاق شازده. رفته بودم چيزى بردارم ديدم كه ماهواره روى يكى ... ادامه مطلب

هوا كه اينطور كثافت مى‌شود اميد به زندگيم مى‌رود زير صفر. كثافت هوا به كنار، چند روز است مدام عكس ... ادامه مطلب

از حال این روزها نوشتن آسان نیست. آسان نیست از این جهت که باید اینجا باشی. این ابر تیره خاکستری ... ادامه مطلب

یک دفعه سکوت شد. صدای ما همین ارتباطهای مجازی بود. همین سلام صبح ما و شب شما به خیرهایی که ... ادامه مطلب

انگار اینجا چراغی روشنه تو این بی صدایی... ادامه مطلب

تقصیر من نبود. نمی‌خواستم به آن خیابان روبروی پارک بروم اما رفتم. از آرایشگاه که آمدم بیرون ویز کار نکرد. ... ادامه مطلب

 اگر از حال ما پرسیده باشید خبری نیست. تقریبا امن و امان است. می‌گویم تقریبا چون در خانه همسایه‌ام موش ... ادامه مطلب

١- يادم هست وقتى داشتم ماشينم را عوض مى‌كردم نگران از دست دادن مهارت رانندگى با ماشين دنده‌اى بودم. بهرحال ... ادامه مطلب

١- روى تاب فلزى نشسته ام. روسرى سرم نيست. هودى سرمه اى پسرم را پوشيده ام. روى تاب چشمهايم را ... ادامه مطلب